Nog meer verjaringsperikelen….

13 augustus 2018 09:30

In het vorige stukje hebben we kunnen zien dat (rechts-)vorderingen, soms eerder dan je denkt, kunnen verjaren en dat we actie moeten ondernemen om de verjaring te stuiten.   De verjaringstermijn begint te lopen vanaf het moment dat de vordering opeisbaar is. Dit moment is dan wel weer afhankelijk van het soort vordering en de partijafspraken, maar even kort door de bocht is de vordering opeisbaar direct na het verstrijken van de betalingstermijn.

Het is overigens niet zo dat de verjaring na het verstrijken van de termijn als “vanzelf“  intreedt.  Uw debiteur moet nadrukkelijk een beroep op de verjaring doen.

Doet hij dat niet, maar doet hij alsnog een betaling, of wordt er een andere daad van erkentenis gedaan, bijvoorbeeld het afspreken van een betalingsregeling, dan  kan hij geen beroep meer doen op de verjaring.

Goed, u heeft de termijn scherp in de gaten gehouden en op het moment dat de termijn dreigt te verlopen gaat u deze verlengen door een zogenaamde stuitingshandeling te verrichten, maar hoe dan?  Van belang hierbij is dat u moet kunnen bewijzen dat u hebt gestuit. Kunt u dat niet bewijzen en uw debiteur doet een beroep op verjaring dan ligt het voordeel bij uw debiteur en kunt u de vordering afschrijven.  Voor het einde van de termijn dient u de debiteur schriftelijk aan te manen of aan te schrijven met de nadrukkelijke mededeling dat u wenst dat er wordt nagekomen.  Ook het uitbrengen van een dagvaarding stuit de verjaring.  Om te kunnen voldoen aan de bewijslast is het verstandig de schriftelijke mededeling aangetekend te verzenden, of nog beter, bij deurwaarders exploot. Zeker als het om een groter financieel belang gaat. De debiteur kan zich er dan namelijk nooit op beroepen dat hij de stuiting nooit zou hebben ontvangen.

Wat te doen als uw debiteur met de noorderzon is vertrokken. Ook dan loopt de verjaringstermijn gewoon door. Gelukkig kunnen we ook zonder bekend adres de verjaring stuiten. Eerder genoemd exploot kan door de deurwaarder zogenaamd openbaar worden betekend.  Vroeger moest dat gebeuren door plaatsing  van een dure advertentie in een landelijk dagblad. Dan bent u toch al snel een paar honderd euro achter de wagen. Nu is het voldoende wanneer de betekening, digitaal, in de Staatscourant wordt vermeld waarvan de kosten slechts een paar euro bedragen.  Dat loont de moeite.

Een ander “dingetje”  is dat vaak het misverstand heerst dat na iedere stuitingshandeling de verjaringstermijn automatisch opschuift. Dit is echter niet het geval. De regel is dat door stuiting er een nieuwe verjaringstermijn begint te lopen, de dag na de handeling, en deze termijn is gelijk aan de oorspronkelijke, maar niet langer dan 5 jaren. Verjaring treedt niet eerder in dan waarop de oorspronkelijke termijn zonder stuiting zou zijn verstreken.  Stel dat u een iets ouder vonnis heeft,  verjaringstermijn 20 jaar, en de stuitingshandeling langer dan 5 jaar geleden is, er een grote kans bestaat dat de bevoegdheid tot tenuitvoerlegging alsnog verjaard is.

Een voorbeeld:

Vonnis uitgesproken d.d. 26-11-1996, zou verjaren 27-11-2016.

De laatste handeling die is verricht is de betekening van een proces verbaal van beslag (= een deurwaarders exploot) op 03-11-1998.

De verjaring is hierdoor met 5 jaar verlengd, dus vanaf 04-11-1998 = 04-11-2003 en niet 04-11-2018.  Verjaring mag niet eerder intreden dan de oorspronkelijke termijn, dus deze blijft in dit geval -27-11-2016.

Het is wel goed om dit in het achterhoofd te houden.

Interessant artikel? Deel het: