ReConstructed brengt oude kleding tot leven

28 november 2019 13:36

• Bedrijfsreportages

Francis Andriessen heeft genoeg van de consumeer- en wegwerpmaatschappij en wil een duurzame bijdrage leveren d.m.v. haar passie; vormgeven met textiel. De textielkunstenaar vind het weggooien van kleding, zeker als dit een emotionele waarde heeft, verspilling. Vanuit haar Zaans Groene huisje in het centrum van Zaandam transformeert Andriessen kinderkleding, bruidskleding of kleding van overledenen in bijvoorbeeld een tas, wandkleed, (meditatie)kussen of memoriebord. Eigenlijk alles dat van textiel te maken is, met uitzondering van kleding.

Haar bedrijf ReConstucted bestaat nog niet zo heel lang, maar de Zaanse bleek niet alleen te staan in haar duurzame visie; hergebruik van kleding. Het begon met het helpen van een aantal vrienden, maar al snel bleek door endorsements van deze vrienden, dat ze met iets bijzonders bezig was dat mensen raakte in het hart.

Emotionele opdrachten

Francis maakt bijvoorbeeld van de kleding van overleden dierbaren nieuwe gebruiksvoorwerpen. Vaak kunnen achterblijvers niets met de kleding van hun overleden familieleden of vrienden. Weggooien is dan moeilijk door alle emoties die met de kleding verbonden zijn. Zo verdwijnt het op een zolder of in een kelder en dat is zonde.

Deze kledingstukken fungeren als grondstof voor een nieuw product. Vooral de symboliek vindt de creatief ondernemer belangrijk. Andriessen, “Symboliek wil ik in al mijn stukken stoppen. Ik wil het gesprek aan met mijn opdrachtgever en naar boven halen wat er bijzonder was en is aan de persoon die de kleding heeft gedragen en wat de connectie met die persoon was. De passie naar boven halen en kijken of ik dat in het stuk kan verwerken. Ik naai niet zomaar lapjes aan elkaar, ik probeer een blijvend herinneringsstuk te maken.”

Heel persoonlijk

De jurk die de bruid droeg tijdens haar huwelijk. Een jas, gedragen tijdens de eerste ontmoeting of het eerste rompertje dat een kind droeg na de bevalling. Voor de buitenwacht heeft het weinig waarde, maar voor de mensen die het verhaal achter de kleding weten is het immens persoonlijk. Graag willen ze de herinnering aan deze gebeurtenissen of tijden levend houden, maar met een kledingstuk is dat vrij moeilijk.

Achter elk ontwerp zit een eigen en vooral ook persoonlijk verhaal. Ze betrekt de gehele familie in haar designs en het verhaal achter het ontwerp is vaak alleen door deze familieleden zelf terug te zien. Door het gebruik te maken van bijvoorbeeld vlechtwerk techniek verbindt ze als het ware familielijnen met elkaar.

Andriessen, “In een memoriebord van een overleden persoon heb ik de gehele familie verwerkt. D.m.v. verschillende kleuren satijnband als metafoor voor vader, moeder, zus en tweeling van haar zus. Door een vlechtwerk zijn ze verweven met elkaar. Je ziet het niet meteen, je moet het weten. De symboliek is speciaal voor de familie bedoeld.”

Voorbeelden van werk van ReConstructed (teksten door Francis)

Yvonne

Haar opdracht was voor mij het echte begin van ReConstructed. Haar moeder was alweer een aantal jaar geleden overleden en Yvonne had een blouse en een vestje bewaard.

Yvonne is Yoga instructrice en wilde graag een op maat gemaakt meditatie kussen. Wij kennen elkaar goed en ze weet wat ik kan. Voor haar viel opeens het muntje toen ze bedacht dat persoonlijke meditatie kussen door mij te laten maken, en dan de kledingstukken van haar moeder daarvoor te gebruiken.

Toen ze met haar idee bij me kwam, was ik meteen enthousiast. Natuurlijk kan en wil ik dat! Maar pas toen ik echt aan het werkstuk zat en vooral toen het af was en Yvonne het kwam ophalen, viel voor mij het muntje; Dit was precies wat ik wilde doen! Herinneringsstukken maken. Maar niet zomaar stukken kleding, nee, stukken met een verhaal.

Michel en Claudia 

Ik had onwijs trots mijn werk voor Yvonne op Facebook gezet. Niet lang daarna belde Claudia mij of ik voor haar ook iets wilde maken. De aanleiding was bijzonder; haar man ging zijn 50ste verjaardag vieren en ze wilde hem iets geven dat van de kleding van zijn overleden vader was gemaakt. Het bijzondere aan dit verhaal is dat Piet, Michel zijn vader, al 10 jaar geleden was overleden. Claudia had twee overhemden en een trui van hem bewaard, zonder dit ooit tegen Michel te zeggen. Haar intentie was er ooit iets mee te doen voor Michel, maar wist nooit wat. Tot ze mijn post op Facebook zag. En dus vroeg ze me of ik ook iets voor haar wilde maken. Voor mij was het verzoek een bevestiging van 'het gevallen muntje'. Het was zo onwijs deze opdracht te krijgen! Samen bedachten we wat het ging worden; een muurhanger met allerlei opbergmogelijkheden. Ze gaf me ook een oude Jeans van Michel zelf mee en een broek van haar.

Ik heb een muurhanger gemaakt van delen van de overhemden en de jeans. En een boter-kaas-en-eieren spel voor aan de muur van de trui en de broek van Claudia. Ik had nog stof over en heb daar een kussen van gemaakt. De kragen die ik van de overhemden haalde, heb ik wat gepimpd met studs als gekkigheid voor hun twee dochters. Claudia heeft deze om twee teddy beren gedaan. Ik was er helaas niet bij toen Michel de stukken kreeg, maar hij stuurde me een appje dat hij diep onder de indruk en blij verrast was.

Richard en Claudia

Ook weer na aanleiding van de facebook post van de stukken van Claudia en Michel kreeg ik een berichtje van een andere bekende, Claudia. Haar schoonvader was vorig jaar overleden en ze wilde haar man en haar schoonmoeder iets persoonlijks geven, gemaakt van de kleding van haar schoonvader. Ze had een duidelijk beeld van wat ze wilde: twee kussens en een kraagje. Claudia kwam bij me en we haalden herinneringen op. We kennen elkaar al een tijdje, door Richard. Ik heb zo'n 30 jaar geleden een tijdje gitaarles van hem gehad. Dat was bij hem thuis op zijn kamer. Ik had dus, lang geleden, zijn vader en moeder al eens ontmoet en ik herinnerde me een orgel in de huiskamer. Uit het gesprek met Claudia werd het duidelijk dat muziek en het orgel nog steeds belangrijk waren in de familie. Er ontstond een beeld in mijn hoofd voor een ontwerp voor de kussens. Ik wilde de toetsen van het orgel en de snaren van een gitaar erin verwerken. Dat is gelukt.

Het was onwijs spannend voor ons beiden toen Claudia, samen met Richard, de stukken kwam ophalen. We keken er allen naar en maar ik hoorde alleen haar enthousiast reageren. Toen ik opkeek naar Richard voor zijn reactie, zag ik tranen in zijn ogen. Weer een bevestiging, dat wat ik doe, iets goeds is!

Alexandra

Alex is al jaren een fan, ik heb haar lange trouwjurk mogen verknippen tot een kek jurkje voor de verjaardag van haar man. Mijn eerste keer dat ik een schaar in een trouwjurk mocht zetten...en dat was erg bijzonder. Want het is een hoop vertrouwen dat ik krijg om zoiets te mogen doen. Als ik mis knip, pak ik niet even een nieuwe trouwjurk. Mis knippen is geen optie.

En ik heb net een nieuwe opdracht voor haar mogen afronden; twee kussens en een memoriebord van kleding van haar in december overleden moeder. Deze liggen nu thuis bij Alexandra op de bank zodat haar moeder altijd bij haar in de buurt is.

Interessant artikel? Deel het: