De Spaanse Jezuïet Junipero Serra, stichter van 21 missies in Californië, schreef in 1769 pleitend in zijn dagboek: ‘De olie van de hohoba-struik gebruiken de indianen voor de verzorging van huid en haar. Wat me nog het meest verbaast, is dat geen van hen roos of haaruitval heeft, zelfs niet de oudste mannen!’
Ergens in 1822 (her)ontdekte de botanicus H.F. Link een woestijnstruik die hij vernoemde naar zijn collega T.W. Simmonds: Simmondsia chinensis. De taxonomische verwijzing kwam mede tot stand door een vergissing. De zaden van de jojobastruik verwarde Link met zaden van zijn collectie die hij in China had verzameld; vandaar de toevoeging chinensis.
Jojoba (of zo men wil hohoba) is een altijd groene struik die zijn oorsprong heeft in de Sonorawoestijn (Baja-Californië) en die zaden produceert ter grootte van een koffieboon. Deze koudgeperste zaden leveren een unieke goudgeel gekleurde vloeibare was op die bekendstaat als de beste natuurlijke olie voor huid en haar; uiterst zacht in aanvoelen en niet vettig, vanwege het bijzondere karakter dat haar vetten duidelijke gelijkenissen vertonen met de menselijke huidvetten. Jojoba-olie heeft uitzonderlijke vochtregulerende eigenschappen, wordt direct en probleemloos opgenomen in de huid, en bezit een rijkdom aan antioxidanten. De zeer stabiele en zuivere jojoba-olie wordt bovendien niet ranzig en is alleen om die reden al heden ten dage is niet meer weg te denken uit het universum van de huid- en haarverzorging. Maar dat is niet altijd zo geweest…
De slapende Princes
In 1933 al ontdekten onderzoekers van de Universiteit van Arizona, dat jojoba-olie anders van aard is dan de bekende plantaardige oliën, maar een sterke overeenkomst met witte amber vertoont, dat in de voorhoofdsholten van walvissen voorkomt. De wasachtige substantie witte amber (ook walschot genoemd) was in die tijd een kostbare, doch toonaangevende grondstof in veruit de meeste huidverzorgingsproducten. Pas toen eind jaren ’70 van de vorige eeuw de walvisvangst streng aan banden werd gelegd, kreeg jojoba-olie de erkenning in de rest van de wereld die ze bij de Sonora-indianen al had en die ze ook volop heeft verdiend. De slapende prinses, een naam die de Amerikaanse botanist H.S. Gentry aan jojoba had gegeven, werd eindelijk wakker!
Door haar unieke eigenschappen heeft jojoba-olie in haar geschiedenis meerdere namen gekregen; geschenk van de grote geest en vloeibaar goud zijn er twee erg tot de verbeelding sprekende van. Het zijn namen van bewondering en waardering. De ooit haast vergeten jojoba is dan ook niet voor niets een veel geprezen, maar nog niet volprezen verzorgende olie.
En wat zou pater Junipero Serra ervan gevonden hebben als hij wist dat hij de eerste westerse jojobagetuige was?
Reacties op dit artikel
Reactie plaatsen? Log in met uw account.