Jojoba kun je voortreffelijk verbouwen in je eigen tuin; er zijn een paar zaken waar je dan wel rekening mee moet houden. Het moet bijvoorbeeld niet te koud zijn. Jojobastruiken zijn taaie, veerkrachtige planten, die onder tamelijk extreme omstandigheden kunnen groeien en gelukkig geen plagen kennen; een periode van vorst kan weer wel heel erg schadelijk zijn.
Wanneer bijvoorbeeld in het vroege voorjaar de bloesemperiode voorbij is en de jonge zaden zich gaan ontwikkelen, kan een vrieskou van enkele uren al noodlottig zijn. Zorg daarom dat de jojobaplant zich goed kan aarden met zomertemperaturen tot zelfs boven de 50°C in de schaduw en korte, zachte winterperioden met temperaturen van 0°C tot 5°C.
De grond waar de jojoba zich bij voorkeur en bij uitstek wortelt, is arm aan voedingsstoffen en laat water snel de bodem in zakken. Jojobastruiken hebben niet voor niets een lang en omvangrijk wortelstelsel. Speciaal voor het overleven in diens geliefde habitat zorgt de jojobaplant voor een flinke reserveopslag van olie in haar noten (tevens rijk aan proteïnen en suikers) om deze voldoende kiemkracht mee te geven als ze op de grond vallen. De olie doet dienst als voedingsstof om te noot te laten ontkiemen en om de eerste, diepere beworteling te faciliteren. Houd de tuin dus idealiter droog en warm met weinig neerslag (zo’n 20 tot hooguit 400 mm per jaar).
Gebaseerd op het voortplantingspatroon (tweehuizig/tweeslachtig), de morfologie van de bloei, en de anatomie van het hout is de jojobaplant rond 1900 door de Franse botanicus Philippe van Tieghem (1839–1914) in de taxonomie neergezet als enige in haar soort binnen de Simmondsiaceae. Ze heeft een natuurlijk compact, hard geraamte van takken, begroeid met dik, leerachtig, blauwgroen en langwerpig gebladerte. Tijdens een cyclus van 2 tot 3 jaar worden alle bladeren vervangen, waarbij de plant in zijn geheel altijd (blauw)groen blijft. Door haar trage groei kan de jojoba een hoge leeftijd bereiken, zelfs meer dan 100 jaar.
De mannelijke jojobaplant produceert (meestal enkelvoudige) bloemen met gele stuifmeelkorrels die door de wind worden verspreid over de omringende vrouwelijke planten, alwaar men in de bladknop de vrucht aantreft.
Na een jaar of 5 tot 10 start de zaadproductie; vrouwelijke planten produceren dan tot wel twee kilogram bruine, harde, van ribbels voorziene zaden die wel iets van hazelnoten weghebben. Deze jojobanoten kun je tegen die tijd verdelen onder je buren, zodat ook zij kunnen genieten van het verbouwen van deze bijzondere woestijnstruik.
Reacties op dit artikel
Reactie plaatsen? Log in met uw account.