Interessant, ik lees net een stukje over een bedrijf dat een prijs ‘Agrarisch ondernemer van het jaar’ gewonnen heeft. Het bedrijf is een voorbeeld voor de sector volgens de jury, omdat het familiebedrijf een ‘scheiding kent tussen emotie en ratio.’
Ik denk: wat betekent dat? Alleen emotie in de familie en alleen ratio in het bedrijf? Even daarvoor worden de ondernemers nog geroemd om hun passievolle ondernemen. Dat lijkt mij onmogelijk met alleen ratio. Nu heb ik het rapport verder niet gelezen, dus het wordt gissen.
Bedoelt de jury dat emoties alleen in de familiekring thuishoren? We worden alleen thuis kwaad? Lijkt mij moeilijk. Ik denk dat niemand er beter van wordt als we emotie en ratio scheiden, sterker nog: ik denk helemaal niet dat het kan. Zelfs als je heel rationeel bezig bent, heb je emoties. Misschien voel je die niet direct, maar ze zijn er zeker. Emoties zijn er niet voor niets. Als je ze toelaat word je congruenter in gedrag. Mensen kunnen beter begrijpen waarom je doet zoals je doet. Met emoties toelaten bedoel ik overigens niet dat ik directiekamers zie vol luid weeklagende directieleden. Maar dat je luistert naar je lijf en begrijpt waarom je de emotie hebt. Dat betekent namelijk dat je je eigen reacties serieus neemt. En dat is volgens mij een belangrijk aspect van een goede ondernemer of leidinggevende zijn. Lang leve de emotie! «
Ilonka Speksnijder
Organisatiecoach en kok
La Trattorina - Organisatiecoachen en koken
Reacties op dit artikel
Reactie plaatsen? Log in met uw account.