Het vaste dienstverband: achterhaald of toekomst?
20 februari 2017 11:06
Sinds de invoering van de loondoorbetalingsverplichting voor de werkgever tijdens arbeidsongeschiktheid van inmiddels maar liefst 2 jaar is een uittocht uit de vaste arbeidsovereenkomst gaande. Werkgevers voelen niets voor deze zware financiële verplichting en de administratieve rompslomp er omheen en proberen deze te vermijden door voor flexibele relaties te kiezen. Het doel van de wetgever bij de invoering in 2015 van het nieuwe ontslagrecht, namelijk het verkorten van de keten van opvolgende overeenkomsten voor bepaalde tijd helpt onvoldoende tegen deze uittocht. Dat is slecht voor de zogenaamde ‘outsiders’ op de arbeidsmarkt: mensen die het door hun achtergrond, opleiding of gezondheidstoestand moeilijk hebben bij het vinden van een vaste baan, maar uiteindelijk ook slecht voor de B.V. Nederland. Talent wordt op die manier immers onvoldoende ontwikkeld, mensen kunnen niet tot hun ware potentieel komen en het is ook slecht voor de samenhang in onze samenleving.
Hoe dit probleem op te lossen? Een voor de hand liggende oplossing is om eens over de grens te kijken om te zien hoe onze naaste buren dit hebben geregeld. En dan blijkt al snel dat de loondoorbetalingsverplichting bij ziekte, die in Nederland voor veel werkgevers een te hoge drempel oplevert om mensen in vaste dienst te nemen, in de landen om ons heen op hele andere wijze wordt geregeld. In de meeste rechtssystemen om ons heen wordt een onderscheid gemaakt tussen ziekte die is veroorzaakt door de arbeid en ziekte die daar niets mee te maken heeft. In geval van bijvoorbeeld een arbeidsongeval wordt in de meeste systemen de werkgevers een veel verdergaande verplichting opgelegd dan in geval geen sprake is van arbeidsgerelateerde arbeidsongeschiktheid. In Nederland is dit onderscheid al vele decennia geleden losgelaten.
Alhoewel ons Poldermodel op veel terreinen gelukkig een voorbeeld mag zijn voor andere landen, zou het voor dit onderwerp verstandig zijn als de polder zich zou spiegelen aan de landen om ons heen en de gelijkschakeling van arbeidsongeschiktheid ten gevolge van de arbeid en andere vormen van arbeidsongeschiktheid loslaat. Dat dit voor de partijen in de polder een radicale koerswijziging betekent, moge zo zijn, maar soms zijn dergelijke wijzigingen nodig om het doel wat je voor ogen staat – iedereen het perspectief op een vast dienstverband te geven – te bereiken. «
Arno van Beurden advocaat/partner Arbeid & Pensioen Van Benthem & Keulen
Reacties op dit artikel
Reactie plaatsen? Log in met uw account.