Pubertijd en WC-wijsheid

14 mei 2018 11:21

Soms pik je dingen op die maar niet uit je geheugen gaan. Zo kwam ik jaren geleden op het toilet bij een vriend van me de tegelwijsheid tegen: ‘pubertijd: als je ouders vervelend beginnen te doen’. Dat was voor mij een mooie manier om de pubertijd te herkaderen; zo had ik er nog nooit naar gekeken. Ik denk dat het extra is blijven hangen omdat ik vind ook dat juist die vriend super met z’n kinderen omging in hun pubertijd. Terwijl ik ieder jaar met grote interesse (en soms een beetje angst) dichter bij de pubertijd van mijn kinderen kom, gebeurt er iets interessants in de collegiale sfeer op dit gebied.

Be carefull what you wish for…

In mijn vorige blog benoemde ik de 3 belangrijkste functies van werk in mijn leven. Eén daarvan is ‘een omgeving voor persoonlijke groei in volwassenheid’. Daarbij doel ik op volwassenheid zoals die beschreven worden in de Transactionele Analyse (TA). De TA kent 3 ‘ego-posities’. Die van ‘ouder’, die van ‘volwassene’ en die van ‘kind’. Iedereen kan elk moment communiceren vanuit één van deze posities en er wordt gesteld dat de meest functionele manier van communiceren die is van volwassene tot volwassene. Op dat moment is er sprake van communiceren in contact met de ander, in het hier-en-nu en zonder oordeel.

Dat kan een behoorlijke opgave zijn in de werkomgeving, een omgeving waar er veel van je verwacht wordt, het tempo van handelen hoog ligt en waar er regelmatig een beroep op je gedaan wordt om in de ouderrol of in de kindrol te springen.

Ik wilde graag een omgeving voor persoonlijke groei en ik kan je zeggen: ik zit er middenin!

Holacracy

Bij Arpa is ‘practice what you preach’ een belangrijke waarde. We richten onze organisatie in als een lerende organisatie waarbinnen we het leertempo zo hoog mogelijk willen maken. Na jaren van het toepassen van allerlei Lea®n technieken en nog veel meer ontdekten we dat ons leertempo afvlakte als gevolg van onze organisatiestructuur.

Daarom zijn we als bedrijf in het begin van dit jaar overgestapt naar Holacracy als nieuw ‘besturingssysteem’ voor onze organisatie. Het systeem is relatief nieuw. Het is ontwikkeld door Brian Robertson en het gaat uit van het principe dat er verschillende rollen nodig zijn in een proces om het goed te laten lopen. Denk daarbij aan de rol van ‘eerste klantcontact’, ‘strategieontwikkelaar’ of ‘plezier en gezondheid’. Daarbij heeft iedereen in de organisatie meerdere rollen. In een kleine organisatie zouden de zojuist genoemde rollen bijvoorbeeld prima door één persoon vervuld kunnen worden.

Het wordt echter organisatorisch pas interessant wanneer rollen door verschillende mensen ingevuld worden. Dan is er namelijk communicatie nodig om het werk uit te voeren en de rollen continu door te laten evolueren omdat er nu eenmaal vanalles verandert in de wereld.

Bovendien gaat Holacracy er vanuit dat deze rollen autonoom kunnen opereren, verantwoordelijkheden hebben bevoegdheden hebben en… dat de rolhouders volwassen met elkaar communiceren om het optimale uit de samenwerking tussen de rollen te kunnen halen.

Om er voor te zorgen dat dat gebeurd kent Holacracy geen organisatorische hiërarchie, maar kent het een soort ‘gedragsregels’ die er voor zorgen dat volwassen communicatie tussen rolhouders afgedwongen wordt.

En dan nu de pubertijd…

Het fascinerende wat er gebeurt in de transformatie naar deze nieuwe manier van organiseren, is dat er allerlei gedrag naar boven komt dat opvallend veel overeenkomsten vertoont met de pubertijd. Degenen die van oudsher hiërarchisch hebben gefunctioneerd (en dat hebben we bijna allemaal) schieten zomaar per ongeluk in hun oude ‘kind’ of ‘ouder’ gedrag wat veel verwarring en emotie aan beide kanten oproept, aangezien het systeem volwassen gedrag van iedereen vraagt en dat vraagt in zulke gevallen dus aanpassing aan beide zijden.

Mijn overtuiging is dat de vaardigheid om in contact, in het hier-en-nu en zonder oordeel te kunnen communiceren enorm veel wrijving en schade kan voorkomen en dat beperkt zich niet alleen tot de zakelijke context. Ik ben er ook van overtuigd dat iedereen het kan leren en dat iedereen een volwassen-volwassen gesprek als zeer prettig ervaart.

Iedereen voelt ondertussen wel dat de volwassen manier van communiceren ons heel veel brengt. En juist daarom ben ik zo enorm blij dat deze nieuwe manier van organiseren er voor zorgt dat onze werkplek als een enorme spiegel fungeert op het gebied van communicatie. Auw wat doet het soms pijn en sjonge wat is het een prachtig avontuur…!

Over Erik Giebels

Erik Giebels is partner, trainer en coach bij Arpa Learn Instituut. Samen met zijn collega’s ontwikkelde hij het Learn-gedachtegoed, een nieuwe manier van kijken naar organisaties dat principes van onder andere Lean, Ricardo Semler, topsport en diverse communicatie- en coachingmodellen effectief samenbrengt. Met veel enthousiasme helpt Erik leidinggevenden op weg om hun organisatie te transformeren in een Lerende Organisatie, waar werkplezier, elkaar versterken en continu verbeteren centraal staan.

www.arpa.nl

Interessant artikel? Deel het: